Α' ΦΕΠΑ, Ούλωφ Πάλμε 2, Ζωγράφου, 2ος όροφος, βιβλιοθήκη vita activa.
Μετά την ταινία θ' ακολουθήσει συζήτηση για τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης. Η τέχνη μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μπορεί ν' αποτελέσει μια ριζοσπαστική δύναμη αλλαγής ή ένα δεκανίκι σταθεροποίησης της καθεστηκυίας τάξης. Ο λόγος του καλλιτέχνη μπορεί να προβληματίσει, να παρακινήσει και να πυροδοτήσει τη δράση ή να ισχυροποιήσει και να εδραιώσει τη νωχέλεια και την αντίδραση.
Τι είναι όμως τέχνη τελικά; Ένα είναι σίγουρο: η τέχνη ήταν και θα είναι κατεξοχήν κοινωνική, εφόσον πάντα έχει έναν τουλάχιστον αποδέκτη. Αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο προώθησης ιδεών και αλλαγών. Όπως κάθε όπλο, όμως, η χρήση του εξαρτάται από τους ανθρώπους που το χειρίζονται.
"Παρακινούμενος από ένα ιδεαλιστικό πνεύμα, ο Αλφρέδο αποφασίζει να δημιουργήσει μια τέχνη «πιο ελεύθερη, που βγαίνει από την καρδιά και επιτρέπει στους ανθρώπους να νιώσουν ζωντανοί». Πιστεύει ότι το θέατρο πρέπει να βγει στο δρόμο σε μια διαρκή δημιουργική αντιπαράθεση με το κοινό. Είτε σε μια πλατεία η οποία επιλέχθηκε στην τύχη, είτε σε ένα πάρκο είτε, τέλος, σε μια πλημμυρισμένη από κόσμο κεντρική λεωφόρο, ο Αλφρέδο και ο θίασός του “Noviembre” (Νοέμβρης), μετατρέπονται σε διαολάκια, προκαλώντας τους περαστικούς, οργανώνοντας εκδηλώσεις κοινωνικής διαμαρτυρίας, αναγκάζοντας ακόμη και τις αστυνομικές δυνάμεις να παρέμβουν. Δεν υπάρχουν ούτε όρια, ούτε απαγορεύσεις. Μόνο ιδέες που αξίζει τον κόπο να προωθηθούν με κάθε μέσο, απ’ τη στιγμή που θα καταφέρουν να κάνουν τον κάθε θεατή να μη νιώθει απλά παρατηρητής, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου