Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Ξύπνησα κάπως βαριά και σήμερα

Γράφει ο Κ. Δ.


Ξύπνησα κάπως βαριά και σήμερα. Πάνε μέρες τώρα που νιώθω ότι κυοφορώ τον Βενιζέλο.

‘’Δεν πειράζει θα περάσει’’, ψέλλισα, ‘’όλα περνάνε’’. Έκανα γρήγορα να σβήσω το τηγάνι με τα μάτια. Παραλίγο να γίνουν φλαμπέ. Αν και μ’ αρέσουν τα μαύρα μάτια, τ’ αυγά μου τα προτιμώ πορτοκαλοροδοκόκκινα. Με το άλλο χέρι κράταγα το στομάχι μου που είχε διπλώσει από τον πόνο. Παλμικοί κραδασμοί τράνταζαν όλο μου το κορμί. Και τα 169 εκατοστά .’’Ο Μπένι έχει ορεξούλες πάλι’’ σκέφτηκα κι έκανα να πάω προς το χολ.

Προς μικρή μου έκπληξη βρήκα τη μάνα μου καθήμενη στον καναπέ να κάνει ζάπινγκ στην τιβί. Πάντα μου προκαλούσε ένα γλυκό μειδίαμα η θέασή της. Μια πλαδαρή μαούνα απλωμένη σαν γιγαντιαίο καλαμάρι πάνω σ’ έναν διθέσιο καναπέ που είχαμε πάρει από του Προκρούστη μισοτιμής. Φαινόταν έξω από τα νερά της. ‘’Ίσα που χωράει. Θα χρειαστεί να την κόψουμε αν συνεχίσει να τρώει με αυτό το ρυθμό’’ σκέφτηκα σατανικά και χύθηκα σε ένα σαφρακιασμένο πουφ.

Η τηλεόραση έπαιζε τις πενήντα αποχρώσεις της τρέσας. Ένα ξανθό καριολοπουτάνι παρήλαυνε με τον αέρα αρχαίας θεάς που μόλις είχε πιπώσει την ψωλάρα του Δία και τίναζε τα μαλλιά της να κρύψει το πηχτό νέκταρ που εξαπέλυσε το στυλιάρι του Θεού των Θεών. ‘’Η Κατερίνα Καινούριου είναι’’ μου ψιθύρισε η μάνα μου φανερά ενοχλημένη. Δεν ήθελε κανέναν να την αποσπά από την εκπομπή που έβλεπε κάθε μέρα στις 4. Ήταν μεγάλη ιεροσυλία να μιλάμε ενώ οι τηλεαστέρες έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό για να περάσουμε εμείς καλά.

Την έβλεπα να παρακολουθεί αποχαυνωμένη τα  βυζιά του Κατερινιού που πάλλονταν σαν δονητής-σφαίρα στο σφιχτό μουνάκι παρθένας. Με την ίδια ευελιξία κινούνταν και τα ψεύτικα μαστάρια που τώρα διαπέρασαν το γυαλί της πλάσμα 45,6 ιντσών και κατευθύνονταν με ευθεία κίνηση στον εγκέφαλο της μάνας μου. ’’Μανά! Δεν τα βλέπεις;; Έρχονται για σένα! Άπαξ και εισχωρήσουν στο κεφάλι σου θα είναι πολύ αργά. Οι σκέψεις σου θα αντικατασταθούν από εικόνες. Εικόνες από ψεύτικα μαλλιά, ψεύτικα βυζιά, ψεύτικους γλουτούς, ψεύτικες ανάγκες. Μάνα, η τηλεόραση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ελεγχόμενος μηχανισμός κατασκευής ψευδών αναγκών και πλαστικών συνειδήσεων’’.

Καμία ανταπόκριση. Οι πρασινωπές ίριδές  της απειλούνταν από μαύρα ζοφερά πλέγματα αγγείων που είχαν ήδη κυριεύσει τους χιτώνες των ματιών της. ‘’Δεν μπορώ να επιτρέψω στο θέαμα να παρεισφρήσει στο σώμα της. Κι ας είναι μια μικροαστή βουβάλα που ολημερίς καταπίνει τις εγκεφαλικές της τσίμπλες’’.

Με διασκελισμό που θα ζήλευε και ο Γιάγια Τουρέ έτρεξα γρήγορα στην ντουλάπα με τα εργαλεία .Άρπαξα ένα καραβόσχοινο από αυτά που φύλαγε ο μπαμπάς σαν ενθύμιο για τότε στα καράβια. Το πέρασα αστραπιαία γύρω από το λαιμό μου και επέστρεψα στο χολ. Έφερα μια καρέκλα από μπαμπού μπροστά στα πόδια μου-μισοτιμής κι αυτή από του Προκρούστη. Ανέβηκα στην καρέκλα και έδεσα το σχοινί σφιχτά σε έναν ωχρό βυζαντινό πολυέλαιο που δεν μπορούσε να κουνήσει από τη θέση του ούτε ο Θεός.

‘’ΜΑΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ’’ κραύγαζα σπαραχτικά σε όλα τα ντεσιμπέλ που πιάνει το ανθρώπινο αυτί. ‘’Είσαι πιο δυνατή από την τηλεόραση. Δεν χρειάζεσαι μαριονέτες να υποδεικνύουν το πώς θα ζεις. Ζήσε με τους δικούς σου όρους, ΖΗΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Κοίτα με ρε μάνα ειδάλλως θα πεθάνω’’.

Άθελά μου παραπάτησα στην ξεχαρβαλωμένη γωνία της καρέκλας σπρώχνοντας την αρκετά ώστε να μην την φτάνω με τις άκρες των ποδιών μου. Ο κόμπος του σχοινιού έσφιξε γύρω από το λαιμό μου. Κρεμιόμουν στον αέρα και σάλευα όλο μου το κορμί μπας και ελευθερωθώ  ενώ από το στόμα μου εξέρχονταν τα τελευταία ισχνά βογγητά ζωής.

‘’Όχι τώρα Κώστα. Έχει το διαγωνισμό για την ηλεκτρική σκούπα της Delonghi. Μόλις βάλει διαφημίσεις’’.




Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Και πάλι εδώ

Γράφει η Κ.


Ήρθε ξανά πριν δύο μέρες. Ήρθε κι αυτήν την φορά το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που μου λύγισε τα γόνατα. Δεν μπορούσα να το αντέξω τέτοιο φορτίο, βαρύ, ασήκωτο. Είχε ξανά την ίδια μορφή με τότε πριν από πέντε χρόνια. Μαύρο και μουντό. Πελώριο που να σε σκεπάζει ολόκληρη. Να μην σε αφήνει να δεις έξω από αυτό για μέρες. Μπορεί και μήνες. Μπορεί και χρόνια.

Την τελευταία φορά το είδα που ερχόταν. Ίσως να το κάλεσα εγώ με κάποιον τρόπο. Τώρα όμως.. Τώρα ήρθε ύπουλα, μουλωχτά. Πέρασαν 3 μήνες για να καταλάβω ότι όντως ήταν παρόν. Η αλήθεια είναι πως είχα μία υποψία αλλά ο ευκολόπιστος νους μου είχε καθησυχαστεί σε λόγια ψεύτικα με όμορφο όμως και χρωματιστό περιτύλιγμα. «Ναι, όλα καλά.» Καλά..

Κάθε φόρα που το συναντώ σκέφτομαι όλο και πιο πολύ να το ακολουθήσω. Βαρέθηκα να με αιφνιδιάζει και κάθε φορά που εμφανίζεται η μοναδική καμπύλη ευτυχίας στο πρόσωπό μου----το χαμόγελο, όχι το γέλιο, έχει διαφορά---- να την κάνει ευθεία... Μια ατελείωτη ευθεία απ’την οποία τρέχεις να ξεφύγεις αλλά τελικά διανύεις όλο και περισσότερα χιλιόμετρα από ‘κείνη. Ψάχνεις το τέρμα στο απέραντο μαύρο που βλέπεις μπροστά σου την παραμικρή λάμψη φωτός.

Μα δεν ξέρεις πως όταν χάνεις κάτι αγαπημένο δεν υπάρχει φως;  Κάθε φορά που χάνεις κάτι που αγαπάς, κάθε φορά χάνεσαι και εσύ. Δεν το καταλαβαίνεις αμέσως. Το συνειδητοποιείς αργότερα.
Το χειρότερο
όμως είναι
όταν
δεν προλαβαίνεις
να του πεις
ένα
γαμημένο
αντίο
και..
πόσο
πολύ
το
αγαπούσες…




Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Αγαπητά Πανεπιστήμια


Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο λόγος που στην Αγγλία δεν υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανέργων στους φοιτητές τόσο μεγάλο όσο στην Ελλάδα είναι γιατί σπουδάζουν μόνο αυτοί που έχουν τα 27,000£ (33.750€) για τα τρία χρόνια του προπτυχιακού, επιπλέον άλλα τόσα για το μεταπτυχιακό. Επίσης είναι αυτοί που έχουν να πληρώσουν τα 450 με 900£ (550 με 1125€) το μήνα για ενοίκιο. Αυτό είναι το νορμάλ εύρος τιμών για να ενοικιάσεις ένα δωματιάκι σε ένα σπίτι (share house) το οποίο συνήθως το μοιράζεσαι με άλλα 3-4 άτομα. Αυτοί που έχουν να πληρώνουν 5€/το γεύμα (το φαγητό σε ένα εστιατόριο του Cambridge για παράδειγμα είναι μισή μερίδα από αυτό που προσφέρετε δωρεάν στους φοιτητές στο εστιατόριο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στην Λυκαβηττού). Στο Middlesex και στο City University μπορούμε να προσθέσουμε επίσης ότι ενώ πληρώνεις πάλι τα 6 ευρώ για να φας την μερίδα που ούτε καν χορταίνεις (αν θες φρούτο και γλυκό η τιμή μπορεί να φτάσει στα 10€) τα φαγητά είναι χειρότερης ποιότητας από το εστιατόριο της Ούλωφ Πάμε του Καποδιστριακού. Είναι, τέλος, αυτοί που έχουν να πληρώσουν για βιβλία (πολλές φορές το ένα αγγίζει 100€ ~ [http://www.amazon.com/Principles-Microeconomics-7th-Gregory-Mankiw/dp/128516590X/ref=la_B001H6Q104_1_5?s=books&ie=UTF8&qid=1404397661&sr=1-5]) Σκέψου να σπουδάζεις Ιατρική….

Όποτε είναι πολύ εύκολο να παρουσιάσεις στατιστικά ότι οι περισσότεροι απόφοιτοι του Harvard εργάζονται, αφού και να μην πήγαιναν στο Harvard ανήκουν σε μια εύπορη οικονομική τάξη από την οποία θα μπορούσαν να βρουν δουλειά ούτως ή άλλος.


Υπάρχει άλλη μια άποψη ανθρώπων που λέει οκ. Δεν υπάρχει πρόβλημα, θα πάρω δάνεια για να καλύψω όλες αυτές μου τις ανάγκες. Εξάλλου το αγγλικό κράτος δίνει δάνεια και αν κάποιος αποφοιτήσει και δεν μπορέσει να βρει δουλειά δεν είναι αναγκασμένος να το ξεπληρώσει. Το κακό σε αυτό είναι ότι υπάρχουν κάποιες ρήτρες. Για παράδειγμα αν δεν βρεις δουλειά εσύ, θα σου βρουν αυτοί. Αυτοί όμως μπορεί να σου βρουν μια δουλειά που να είναι πολύ μακριά από τον τόπο τον όποιο κατοικείς και ο μισθός της δουλειάς που θα παίρνεις, ίσως να μην φτάνει ούτε για το νοίκι. Αν απορρίψεις τρεις φορές τις δουλειές που θα σου προτείνουν τότε σου κάνουν κατασχέσεις και σου παίρνουν ότι έχεις και δεν έχεις. Γίνεσαι ουσιαστικά σκλάβος μιας τράπεζας που σε παρακολουθεί και όποτε βρει ότι έχεις κάτι στο αρπάζει.

Τέλος πάντων, που θέλω να καταλήξω ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση το πανεπιστήμιο μας γίνει έτσι, γιατί πολύ απλά οι περισσότεροι από μας δεν θα είχα καν τη δυνατότητα να σπουδάσουν ποτέ.

Καλύτερα να ζω σε μια κοινωνία στην όποια σπουδάζουμε σχεδόν όλοι και ας μένουμε εν τέλει άνεργοι, σε ένα πανεπιστήμιο που είναι δημόσιο και δωρεάν και μου προσφέρει ΠΑΙΔΕΙΑ (κριτική σκέψη), παρά να μπαίνω σε ένα χώρο ο οποίος μου προσφέρει ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ η όποια με συνδέει με την αγορά εργασίας.

Αν θέλουν οι επιχειρήσεις προσωπικό, να το εκπαιδεύουν οι ίδιες. Δεν έχει καμία υποχρέωση το πανεπιστήμιο να αναλαμβάνει το επιχειρησιακό κόστος της εκπαίδευση των εργαζομένων της, γιατί ουσιαστικά αυτό πάει να γίνει…






ΡΑ

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Συζήτηση πάνω στο θέμα του σύγχρονου καπιταλισμού της πληροφορίας και οι συνέπειες του





Mια συζήτηση πάνω στο θέμα του σύγχρονου καπιταλισμού της πληροφορίας, της επικοινωνίας, της διανοητικής εργασίας και γενικότερα να δούμε τις συνέπειες που έχει όλο αυτό το πληροφοριακό περιβάλλον (και οι οικονομικές του βάσεις) που δημιουργείται και επεκτείνεται ασταμάτητα τις τελευταίες δεκαετίες, στην ανθρώπινη ζωή, την κοινωνία και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.




Ομιλητής: Βασίλης Δρουκόπουλος

Τμήμα Οικονομικών Επιστημών ΕΚΠΑ




Ούλωφ Πάλμε 2-4 ΦΕΠΑ Κτήριο Α Βιβλιοθήκη Vita Activa δεύτερος όροφος.

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Αξιοθρήνητη Ανωτερότητα

    


Τα ζώα δεν σε έχουν ανάγκη επομένως δεν τα έχεις ούτε εσύ. Δεν χρειάζεται να φτιάξουν σπίτια για να κοιμηθούν κάπου. Σπίτια τους είναι η φύση. Αν όμως χρειαστούν παραπάνω προφύλαξη θα είναι γιατί εσύ θα έχεις καταστρέψει το δικό τους φυσικό σπίτι για να φτιάξεις τα δικά σου τεχνητά που θα καταντήσουν να είναι γκρίζες πελώριες μηχανές 24ωρης  αποξένωσης ανθρώπων ή αλλιώς πόλεις. Δεν χρειάζονται το γάλα σου για να ζήσουν αντιθέτως έχουν το κάθε είδος το δικό του και φροντίζουν να το καταναλώνουν τα μικρά τους. Αν το χρειαστούν θα είναι επειδή εσύ έχεις στερήσει από το μικρό την μητέρα του, την οποία και εκμεταλλεύεσαι για να πίνεις γάλα, να φτιάχνεις γλυκά, να φτιάχνεις φαγητά για δική σου απόλαυση και μόνο και όχι γιατί πραγματικά τα έχεις ανάγκη. Τα ζώα δεν θέλουν σε σκοτώσουν για να σε φάνε μόνο και μόνο για γευστική απόλαυση ή επειδή έτσι το «επιτάσσει» η θρησκεία σου ή στο λένε οι γονείς σου. Αν το επιχειρήσουν θα είναι μονάχα για να καλύψουν το ένστικτο της πείνας. Όχι δυστυχώς αυτά δεν μπορούν να πάρουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξή τους από τα φυτά οπότε και τρώνε σχεδόν αποκλειστικά κρέας. Αλλά κι εσύ που μπορείς? Πάλι μόνο κρέας δεν τρως? Τα ζώα δεν σε χρησιμοποιούν ως πειραματόζωο, κλείνοντάς σε σε κλουβιά 33x33, δένοντας σε με ζώνες και χώνοντας στο στόμα σου σωληνάκια, δοκιμάζοντας  πάνω σου καυστικές ουσίες, κόβοντας μέλη του σώματος σου, χειρουργώντας σε ζωντανό μόνο και μόνο για δοκιμές φαρμάκων ή ακόμη χειρότερα καλλυντικών. Δεν πρόκειται αυτό ποτέ να το κάνουν. Τα ζώα δεν θα σε χρησιμοποιήσουν ως αξιοθέατο βάζοντάς σε σε κλουβιά και έπειτα χτυπώντας σε να περιμένουν να κάνεις θαύματα. Κι όλα αυτά επί πληρωμή και τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας των ζώων. Δεν σε χρειάζονται για παρέα, ούτε για να τους φυλάς το σπίτι, τα πρόβατα, το μαγαζί. Αν όμως παρ’όλα αυτά θέλεις να τα εξημερώσεις και να τα πάρεις  στο σπίτι σου φρόντισε να έχουν ζωή καλοπερασάτη και ποιοτική σαν τη δική σου. Να έχουν κάπου να κοιμηθούν που να είναι ζεστά τον χειμώνα και δροσερά  το καλοκαίρι, να έχουν νερό καθαρό και αρκετό, να έχουν φαγητό που να μπορούν να το φάνε και να είναι κατάλληλο για εκείνα. Τα ζώα δεν θα σε πάρουν με το «έτσι θέλω» για να σε γδάρουν και να πάρουν το δέρμα σου την γούνα σου, τα δόντια σου για να φτιάχνουν βουτηγμένα στο αίμα ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα για να βγαίνουν έξω και να το παίζουν ωραίες/οι, μοιραίες/οι, και μέσα στη μόδα ή στο απαιτούμενο στυλ. Δεν θα σε σκοτώσουν για  να πάρουν τα κόκκαλα σου και να τα μετατρέψουν σε πηκτίνη και στα γνωστά όλων φρουί ζελέ. Δεν θα σε χρησιμοποιήσουν για να καθαρίζεις τα πόδια άλλων ζώων, υποχρεώνοντας σε να ζεις μέσα στο ίδιο βρώμικο νερό για μέρες και δίνοντάς σου ελάχιστο φαγητό αν και όποτε το θυμηθούν. Δεν θα σε δηλητηριάσουν επειδή τους κατουράς την αυλή ή επειδή απλά δεν τους αρέσει η όψη σου. Τα ζώα δεν θα κυνηγήσουν πετώντας σου πέτρες και ξυλοκοπώντας σε μέχρι να πεθάνεις από φρικτούς πόνους. Δεν θα σε παρατήσουν στην ερημιά επειδή μεγάλωσες, σε βαρέθηκαν και βαριούνται να καλύψουν ακόμα και τις βιοτικές σου ανάγκες. Ούτε θα σε δέρνουν , θα σε εξαγριώνουν και θα σου δίνουν απαγορευμένες ουσίες για να σε πηγαίνουν σε μάχες κερδίζοντας  χρήματα εις βάρος σου. Δεν θα σου έκοβαν αυτιά και ούρα καταφεύγοντας ακόμη και σήμερα στην ηλίθια δικαιολογία ότι όλα αυτά είναι για την δική σου υγεία και έτσι «πρέπει». Δεν θα σου φορούσαν πνίχτη  ,ούτε θα σε μαστίγωναν με το λουρί σου κάθε φορά που δεν θα άκουγες στις ιεραρχικές και εξουσιαστικές τάσεις και διαταγες του αφεντικού σου.

Εσύ όμως τα κάνεις όλα τα παραπάνω, με την δικαιολογία του ανώτερου(;;) και σκεπτόμενου(;;) σύμφωνα με την λογική όντος. Και το πιο τραγικό και αξιολύπητο δεν είναι πως θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από τα υπόλοιπα ζώα, είναι ότι τον θεωρείς ανώτερο και από άλλους συνανθρώπους σου. Η μπαλίτσα που κρατάς στα απαίσια και βρωμερά σου χέρια και που γράφει με πελώρια γράμματα « Ο ΕΑΥΤΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ» κάθε φορά που την πετάς λιώνει και καταστρέφει ακόμα περισσότερους ανθρώπους και ζώα ακομη περισσότερο περιβάλλον και ταυτόχρονα μεγαλώνει. Πρόσεχε όμως ανθρωπάκο.. Η ώρα που η πολύτιμη μπαλίτσα σου, ο πολύτιμος εαυτούλης θα σου έρθει μπούμερανκ δεν θα αργήσει..


















Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Πρόγραμμα Ιουνίου

Πρόγραμμα Ιουνίου – Vita Activa

Δευτέρα, 02/06: Πολιτικό Θέατρο

Με τη Στυλιανή Κεραμίδα.

Τι είναι το πολιτικό θέατρο; Πώς καθιερώνεται αυτό το θεατρικό είδος; Ποιοί είναι οι σημαντικότεροι συγγραφείς του πολιτικού θεάτρου; Ποιά είναι η συμβολή του Bertolt Brecht; Ποιοί είναι οι Έλληνες εκπρόσωποι του είδους; Ποιές είναι οι θεματικές των πολιτικών έργων; Πώς προσεγγίζει ένας ηθοποιός την ‘αποστασιοποίηση’; Πώς επιδιώκεται η κριτική σκέψη και η συμμετοχή του κοινού στις παραστάσεις; Πώς επιτυγχάνεται η θεατρικότητα; Ποιες πειραματικές φόρμες έχουν συνδεθεί με το είδος; Ποιός ο ρόλος των multimedia; Πώς μπορεί κανείς να αλιεύσει νοήματα για την κοινωνία και την πολιτική μέσα από το θέατρο ως παραδειγματικό θεσμό;
Στο σεμινάριο αυτό επιδιώκεται να γίνει μια εισαγωγή στο είδος του πολιτικού θεάτρου, με μια παράθεση παραδειγμάτων από έργα του παγκοσμίου δραματολογίου και θεωρητικών κειμένων σημαντικών θεατρανθρώπων, όπως ο Bertolt Brecht, καθώς και να δοθούν παραδείγματα από σύγχρονες παραστάσεις πολιτικού θεάτρου, όπου τα multimedia αποτελούν πολύτιμα εργαλεία για τους πρωτοποριακούς σκηνοθέτες του παραπάνω δραματικού είδους. Θα ακολουθήσει ένα workshop, όπου οι πρακτικές των multimedia μπορούν να εφαρμοστούν ως μέθοδος εργασίας για την ανάγνωση και ερμηνεία του συγκεκριμένου θεατρικού είδους.

Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ Ώρα: 18:00



Τετάρτη,04/06 και κάθε Τετάρτη: Εργαστήρι Οπτικού γραμματισμού «Μαθαίνω να βλέπω»

Με τον καλλιτέχνη εικαστικό Μιχάλη Καλλιμόπουλο.

Είμαστε όλοι δίγλωσσοι. Τη δεύτερη μας γλώσσα δεν τη μιλάμε, αλλά την διαβάζουμε όλη μέρα: είναι η οπτική γλώσσα.
Ζούμε στον κόσμο της και η εικόνα μας επηρεάζει σε όλα τα επίπεδα. Χωρίς να το καταλαβαίνει ο καθένας μας χειραγωγείται από εικόνες. Κι όμως, η οπτική αντίληψη είναι κάτι το καλλιεργήσιμο. Ο οπτικός γραμματισμός (visual literacy), ένας καινούργιος διεπιστημονικός τομέας, προτείνει ότι οι εικόνες μπορούν να διαβαστούν όπως τα κείμενα.
Το εργαστήρι μαθαίνω να βλέπω εξετάζει από κοινού την ζωντανή εικόνα και την τεχνητή εικόνα και προτείνει ένα σύστημα για την οπτική πληροφορία. Συμμετέχουμε εμπειρικά, κι όχι επιστημονικά, μέσα από ασκήσεις και παιχνίδια. Θα ξαναδούμε σαν να βλέπουμε για πρώτη φορά, αλλά και συγχρόνως με τα μάτια ενός επαγγελματία της εικόνας.

Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ Ώρα: 19:00



Παρασκευή, 06/06 και κάθε Παρασκευή: Μαθήματα σχεδιασμού comics

Με τον Τζίμη Παπαδόπουλο.

Σχεδιάζουμε και δημιουργούμε έναν καινούριο κόσμο, αυτόν των comics!

Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ Ώρα: 19:00



Δευτέρα, 23/06: Εκδήλωση – Συζήτηση «Σημειοκαπιταλισμός και πληροφορία ως εμπόρευμα»

Με τον κ. Δρουκόπουλο.

Συζήτηση πάνω στο θέμα του σύγχρονου καπιταλισμού της πληροφορίας, της επικοινωνίας, της διανοητικής εργασίας. Γενικότερα, εξετάζουμε τις συνέπειες που έχει όλο αυτό το πληροφοριακό περιβάλλον (και οι οικονομικές του βάσεις) που δημιουργείται και επεκτείνεται ασταμάτητα τις τελευταίες δεκαετίες, στην ανθρώπινη ζωή, την κοινωνία και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.

Τόπος: Αμφιθέατρο Ιωάννης Δρακόπουλος, στα Προπύλαια/Πανεπιστημίου 30

Ώρα: 19:00



Μέσα στον Ιούνιο αναμένονται περισσότερες πληροφορίες σχετικά με…

…προβολές ταινιών στο χώρο της βιβλιοθήκης της Α ΦΕΠΑ, οι οποίες θα συνοδεύονται κάθε φορά με σύντομη εισαγωγή και (όχι σύντομη) συζήτηση στο τέλος.

…δημιουργία θεατρικής ομάδας σε συνεργασία με την καθηγήτρια φιλοσοφίας Άννα Λάζου, με σκοπό να ανεβεί κάποιο κλασικό έργο σχετικό με φιλοσοφία/λογοτεχνία, τ' οποίο θα 'χει στοχαστικό και διαδραστικό περιεχόμενο θίγοντας πολιτικές και κοινωνικές συνιστώσες του σήμερα.





Τι είναι η Vita Activa ;



Η Vita Activa είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος χώρος κοινωνικής συνάντησης και δράσης που στεγάζεται στην Α’ ΦΕΠΑ (Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθηνών). Στόχος της είναι να δημιουργήσει και να προάγει εναλλακτικές πολιτισμικές δομές, ώστε να αποτελέσει μία νησίδα δημιουργίας και υπέρβασης αυτών που λαμβάνουμε ως παραδεδομένα στον ωκεανό εξαθλίωσης κι απαισιοδοξίας που πλέουμε ως κοινωνία. Οι τρεις βασικές αρχές της ομάδας μας είναι ο αντιεμπορευματισμός, η συνδιαμόρφωση στη λήψη αποφάσεων και ο αντιφασισμός.

Οι δράσεις μας περιλαμβάνουν κύκλους συζητήσεων και εκδηλώσεις πάνω σε κλασσικά βιβλία, ιδέες ή συστήματα φιλοσοφίας και πολιτικής οικονομίας, λογοτεχνία, τέχνη , επιστήμη κ.α., δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε παιδιά Γυμνασίου, Λυκείου, φοιτητές Πανεπιστημίου και ξένων γλωσσών, τη δημιουργία και λειτουργία κοινωνικού φαρμακείου, καλλιτεχνικές κι αντιφασιστικές δράσεις, προβολές και συζητήσεις ταινιών και τη δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης & αναγνωστηρίου.



Θέλεις να συμμετάσχεις ενεργά;



Γι’ αυτούς που επιθυμούν να ενισχύσουν τη δράση της vita activa προτείνοντας ή συμμετέχοντας, κάθε Κυριακή στις 19:00 πραγματοποιείται ανοιχτή συνέλευση στο β' όροφο της Α ΦΕΠΑ, στην αίθουσα της βιβλιοθήκης.

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Πολιτικό Θέατρο: Με πειραματικές φόρμες και χρήση των Multimedia.


Τι είναι το πολιτικό θέατρο; Πώς καθιερώνεται αυτό το θεατρικό είδος; Ποιοί είναι οι σημαντικότεροι συγγραφείς του πολιτικού θεάτρου; Ποιά είναι η συμβολή του Bertolt Brecht; Ποιοί είναι οι Έλληνες εκπρόσωποι του είδους; Ποιές είναι οι θεματικές των πολιτικών έργων; Πώς προσεγγίζει ένας ηθοποιός την ‘αποστασιοποίηση’; Πώς επιδιώκεται η κριτική σκέψη και η συμμετοχή του κοινού στις παραστάσεις; Πώς επιτυγχάνεται η θεατρικότητα; Ποιες πειραματικές φόρμες έχουν συνδεθεί με το είδος; Ποιός ο ρόλος των multimedia; Πώς μπορεί κανείς να αλιεύσει νοήματα για την κοινωνία και την πολιτική μέσα από το θέατρο ως παραδειγματικό θεσμό;

Στο σεμινάριο αυτό επιδιώκεται να γίνει μια εισαγωγή στο είδος του πολιτικού θεάτρου, με μια παράθεση παραδειγμάτων από έργα του παγκοσμίου δραματολογίου και θεωρητικών κειμένων σημαντικών θεατρανθρώπων, όπως ο Bertolt Brecht, καθώς και να δοθούν παραδείγματα από σύγχρονες παραστάσεις πολιτικού θεάτρου, όπου τα multimedia αποτελούν πολύτιμα εργαλεία για τους πρωτοποριακούς σκηνοθέτες του παραπάνω δραματικού είδους. Θα ακολουθήσει ένα workshop, όπου οι πρακτικές των multimedia μπορούν να εφαρμοστούν ως μέθοδος εργασίας για την ανάγνωση και ερμηνεία του συγκεκριμένου θεατρικού είδους.

Η Στυλιανή Κεραμίδα είναι διδάκτωρ θεατρολογίας με σπουδές στην Ελλάδα (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ολλανδία (Utrecht University), Αγγλία (University of London), και Αμερική (Yale University). Έχει επίσης εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτης σε διαφόρους ελληνικούς θιάσους (Αμφιθέατρο, Νέα Σκηνή Τέχνης, ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου και Κοζάνης, Ομάδα Θέαμα). Υπήρξε μέλος του Performance Working Group (World Performance Project) υπό την επίβλεψη του καθηγητή Joseph Roach. Έχει σκηνοθετήσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχει διδάξει σκηνοθεσία (multimedia directing). Έχει γράψει ομιλίες για συνέδρια, κείμενα για θεατρικά προγράμματα και ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας Cat In The Bowl.

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Πρόγραμμα τελευταίας εβδομάδας Μαίου

Πρόγραμμα τελευταίας εβδομάδας Μαίου

Τρίτη, 27.05 Μία συνάντηση για τον Ίψεν
Συνάντηση αφιερωμένη στο έργο και την επίδραση του Ερρίκου Ίψεν στο θέατρο και στην παγκόσμια λογοτεχνία. Συντονιστής ο Στάντης Αποστολίδης και ομιλητής ο Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος - μεταφραστής των έργων του Ίψεν, ηθοποιός καισκηνοθέτης. Η ηθοποιός Μαρκέλλα Ευθυμίου θα συμμετάσχει σ᾿ ένα σύντομο θεατρικό αναλόγιο. Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ Ώρα: 19:00

Τετάρτη, 28.05 Εργαστήρι οπτικού γραμματισμού
- Γιατί κάποιες εικόνες με αγγίζουν ενώ άλλες όχι;
- Γιατί ό,τι οικείο περνάει συχνά απαρατήρητο;
- Τι φταίει και βαριέμαι στο μουσείο;
- Τι είναι η ψεύτικη εικόνα και πώς μπορεί να πει μια αλήθεια;
- Αρχαιολογικοί χώροι: τι δεν καταλαβαίνουμε;
- Τι είναι το προσωπικό γούστο;
- Ποιες εικόνες με ταξιδεύουν;
- Γιατί ζωγραφίζουμε καλύτερα όταν είμαστε μικροί;
- Τι θέλει να πει –επιτέλους– ο καλλιτέχνης;
- Πώς να βλέπω πέρα απ' την εικόνα;
Με το Μιχάλη Καλλιμόπουλο
Ώρα:19:00 Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ

Τετάρτη, 28.05 Μιλώντας για την πολιτισμική κληρονομιά στις μέρες μας
Εισηγητής: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους, Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ
Ώρα: 17:00
Τόπος: Αμφιθέατρο Ιωάννης Δρακόπουλος στα προπύλαια/ Πανεπιστημίου 30

Πέμπτη, 29.05 Συζήτηση για τη συγκρουσιακή οικονομική
Εισηγητής: Τάσος Κορκοτσίδης, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
Ώρα 17:00
Τόπος: Αμφιθέατρο Ιωάννης Δρακόπουλος, στα Προπύλαια/Πανεπιστημίου 30

Παρασκευή, 30.05 Εργαστήρι comics
Μαθήματα σχεδιασμού κόμικς με τον Τζίμη Παπαδόπουλο
Ώρα: 19:00 Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ

Σάββατο, 31.05 Προβολή ταινίας
Terraferma
Πως αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της μετανάστευσης ανθρώπων από την αφρικανική ήπειρο χωρίς νόμιμα έγγραφα οι ιταλικές κυβερνήσεις και πως οι απλοί άνθρωποι του φτωχού ιταλικού Νότου; Πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η ανθρώπινη θέληση απέναντι στις αρχές ενός δυτικού κράτους και απέναντι στους νόμους του; Πόσο μικρότερα μπορεί να φαίνονται τα δικά μας προβλήματα, μπροστά σε ανθρώπους που ζητούν απλώς μία ευκαιρία να επιβιώσουν; Η συνέχεια επί της οθόνης!
Ώρα: 19:00 Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑΏρα: 19:00 Τόπος: Βιβλιοθήκη Α ΦΕΠΑ