Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε

  

 

Μη ξεχνάμε. Μη ξεχνάμε πως ένα παιδί δολοφονήθηκε από έναν εκπρόσωπο του νόμου και της τάξης μιας απάνθρωπης κι άθλιας κοινωνίας. Χωρίς λόγο. Χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία. "Απλώς ένας ακόμη θάνατος, απλώς μία μικρή κι ασήμαντη απώλεια", θα λέγαν τα ξεπουλημένα μμε κι οι κρατικοί κύκλοι αν μια μικρή σπίθα δεν είχε ανάψει, που φούντωσε αυθόρμητα σ' οργισμένη φλόγα εκδίκησης κι ισοπέδωσε, έστω και για λίγο, όλη τη σιχαμερή υποκρισία κι ομαλότητα τους, που κλέβει, καταδικάζει και δολοφονεί μ' αγγελικό, βέβαια, και πολιτισμένο προσωπείο. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι βία δεν είναι η οργή των καταπιεσμένων, αλλά η καθημερινότητα στην οποία ζούμε. Ίσως τότε, όταν πια πάρουμε τις ευθύνες μας κι εξελιχθούμε ως προσωπικότητες κι ως άνθρωποι, όταν πια δε θα χρειαζόμαστε τους καλοθελητές εκπροσώπους και τ' αφεντικά που πίνουν το αίμα μας, να 'χουμε το κουράγιο να στείλουμε κάθε έναν που ζει απ' την εκμετάλλευση και την εξουσία του πάνω στους άλλους στο διάολο μια για πάντα. Αλέξη δεν έφυγες άδικα. Η ύστατη πράξη σου, το να ορθώσεις τ' ανάστημα σου στο καθίκι αυτό, που στις πλάτες του κουβαλούσε όλη τη μίζερη κι ωμή πραγματικότητα του συστήματος που ζούμε, στάθηκε η απόλυτη πράξη αφύπνισης για πολλούς από μας. 

Σ' ευχαριστούμε.

Καλούμε στην πορεία, την Παρασκευή 06/12, στις 18:00, στα Προπύλαια.